Chciec to nie miec
)
Chcielibyśmy być jak skała, jak stal albo jak dąb.
A my - z gliny. W niej tu i ówdzie kawałek szlachetnego marmuru,
nierdzewnej stali. Obiecujemy i zapominamy. Jesteśmy pewni i wątpimy.
Angażujemy się i odstępujemy. Podziwiamy i gardzimy. Grzeszymy i żałujemy.
Chcielibyśmy, by bliźni nasi byli jak te posągi ze spiżu
, z marmuru albo z betonu. A oni tacy ja my: z gliny.
Tylko trochę w nich szlachetnego kruszcu. I przyrzekają,
a potem nie dotrzymują. I są wierni, a potem odchodzą.
I kochają, a potem zdradzają. I są cyniczni we dnie,
a płaczą po nocach. Upadają, i znowu się podnoszą.
Cierpienie
)
Nawet jeśli czasem trochę się skarżę - mówiło serce - to tylko dlatego, że jestem sercem ludzkim, a one są właśnie takie. Obawiają się sięgnąć po swoje najwyższe marzenia, ponieważ wydaje im się że nie są ich godne, albo że nigdy im się to nie uda. My, serca, umieramy na samą myśl o miłościach, które przepadły na zawsze, o chwilach, które mogły być piękne, a nie były, o skarbach, które mogły być odkryte, ale pozostają na zawsze niewidoczne pod piaskiem. Gdy tak się dzieje, zawsze na koniec cierpimy straszliwe męki.
Czlowiek
)
Człowiek dobrze się mający jest na płaszczyźnie duchowej bez szans. Głębia to wyłączny przywilej tych, którzy cierpieli.
Jan Twardowski
)
Są tacy, którzy uciekają od cierpienia miłości. Kochali, zawiedli się i nie chcą już nikogo kochać, nikomu służyć, nikomu pomagać. Taka samotność jest straszna, bo człowiek uciekając od miłości, ucieka od samego życia. Zamyka się w sobie. — Jan Twardowski (1915-2006)